48. Międzynarodowy Festiwal Folkloru Ziem Górskich w Zakopanem odbędzie się w dniach 18-26 sierpnia 2016 roku.
Zakopiański konkurs jest prestiżową i uznaną imprezą folklorystyczną, nie tylko w kraju, ale i zagranicą. Przez minione 47 lat uczestniczyło w nim prawie 530 zespołów zagranicznych z ponad 60 krajów, oraz około 200 grup polskich. Poza występami zespołów folklorystycznych oraz koncertami konkursowymi w Zakopanem będzie można zobaczyć m.in. mistrzostwa Podhala w powożeniu, inscenizację orszaku i wesela góralskiego czy targowisko rękodzieła.
Cały program festiwalu sprawdź na http://www.festiwale.zakopane.pl/festiwal-folkloru, a już teraz w naszym portalu najciekawsze zespoły do zobaczenia na 48. Międzynarodowym Festiwalu Folkloru Ziem Górskich w Zakopanem.
W północno-wschodniej części Niziny Indusu, wzdłuż granicy indyjsko-pakistańskiej, rozciąga się obszar nazywany Pendżabem. Nazwa tej krainy wywodzi się z języka perskiego i oznacza „Pięciorzecze”. Pięć największych rzek regionu: Bjas, Ćenab, Dżhelam, Ravi i Satledź, płynie w dorzeczu Indusu. Od północy kraina sąsiaduje z Himalajami. Po indyjskiej stronie granicy przebiegającej przez Pendżab od 1947 roku znajduje się stan noszący taką samą nazwę jak cały region. Większość mieszkańców Pendżabu trudni się rolnictwem. Wśród uprawianych roślin dominuje pszenica.
Pendżab jest regionem bardzo zróżnicowanym pod względem kulturowym. Przeważającą grupę religijną na tych ziemiach stanowią sikhowie, wyznawcy religii powstałej w Pendżabie w XV wieku. Poza nimi żyją tam także muzułmanie (zwłaszcza w pakistańskiej części Pendżabu) i hinduiści. Jak większość granicznych terenów, Pendżab stanowi barwną mieszankę religii i tradycji przenikających się wzajemnie. W tym wielokulturowym środowisku wykształciły się popularne dzisiaj w całych Indiach i poza ich granicami tańce: bhangra i giddha. Obecnie, te mające co najmniej sześciowiekową historię tańce, już w zmodyfikowanej formie, stają się częścią kultury popularnej. Niezwykłe jest to, że towarzyszące rolniczym świętom bhangra i giddha święcą dziś tryumfy na całym świecie, tańczone przez przedstawicieli wszystkich kręgów kulturowych.
Podczas tegorocznego MFFZG będzie można zobaczyć tradycyjny folklor Pendżabu. Przyjazd artystów jest możliwy dzięki istnieniu organizacji pozarządowej Shrusti Multicultural Centre, wspierającej działania zespołów folklorystycznych różnych regionów Indii, w tym także Pendżabu. Organizacja działa od 2005 roku i od tego czasu podejmuje rozmaite działania mające na celu promocję folkloru Indii i propagowanie idei miłości i przyjaźni ponad podziałami kulturowymi.
W północno-zachodniej części Hiszpanii, na granicy z Portugalią, rozciąga się Galicja. Jest to osobna wspólnota autonomiczna funkcjonująca w ramach Królestwa Hiszpanii. Galicja posiada własny parlament i rząd. W starożytności region ten był jednym z najdłużej opierających się rzymskiej kolonizacji. Ukształtowanie Galicji jest bardzo zróżnicowane. Jest to region nadmorski, ale nie brakuje w nim także terenów górskich. Liczne niskie pasma górskie poprzecinane są siatką rzek tworzących kaniony i szerokie doliny. Najwyższe szczyty regionu osiągają wysokość ponad dwóch tysięcy metrów (Peña Trevinca – 2127 m n.p.m.). Górska część Galicji jest ojczyzną stosunkowo dobrze zachowanego folkloru. Z bogactwa tego czerpią członkowie założonego w 1979 r. Stowarzyszenia Folklorystycznego i Kulturowego „ORBALLO”. Obecnie w swoich szeregach „ORBALLO” ma prawie 150 członków. Najmłodsi pasjonaci lokalnych tradycji mają zaledwie trzy lata. Grupa prowadzi działalność edukacyjną ucząc dzieci i młodzież gry na tradycyjnych instrumentach (np. dudy), śpiewu i tańca. Ponadto w stowarzyszenie organizuje Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny w Pontedeume. Właśnie z Pontedeume i okolicznych wiosek pochodzi większość członków zespołu.
Podczas MFFZG zespół zaprosi widzów w podróż, a dokładniej na pielgrzymkę na La Sierra da Loba, czyli najbliższą miastu górę z tysiącletnim klasztorem. Tradycyjna pielgrzymka od wieków jest wielkim świętem lokalnej ludności, towarzyszy jej odświętny strój i wiele zwyczajów, w tym także tańce i muzyka. Program przedstawiony przez zespół będzie nawiązaniem do tej uroczystości i jej odpustowo świątecznego charakteru, typowego dla regionu.
W środkowej części Włoch, niedaleko od Rzymu, w regionie Frosinone, rozciąga się niewielka kraina bez sztywno określonych granic. Jej nazwa prawdopodobnie wzięła się od niepozornej pary skórzanych sandałów nieco przypominających kierpce. Ciocie, czyli tradycyjne obuwie noszone przez pasterzy w centralnych Apeninach stało się symbolem terenu Ciociaria. Wiązane wokół kostki skórzanym paskiem buty o zadartych noskach, które zostały wspomniane już przez Wergiliusza, są obecnie noszone głównie podczas imprez folklorystycznych, choć podobno pozostają jeszcze w codziennym użyciu.
Aby zobaczyć ścieżki, którymi przemieszczali się obuci w ciocie pasterze, należy udać się w góry Hernickie (wł. Monte Ernici) stanowiące naturalną granicę oddzielające Ciociarię od Abruzjii. Ich szczyty osiągają wysokość 2000 m n.p.m. a najwyższy z nich Monte Passeggio, mierzy 2064 m n.p.m. Sercem Ciociarii jest niewielkie miasteczko Alatria usytuowane na stokach Gór Hernickich. W tym pełnym doskonale zachowanych zabytków mieście od 66 lat działa grupa folklorystyczna „Aria di Casa Nostra” zrzeszająca chłopców i dziewczęta, których pasją jest badanie i popularyzacja kultury Ciociarii.
Członkowie grupy przedstawią na MFFZG program złożony z tańców charakterystycznych dla Ciociarii, choć nie zawsze pochodzących z tej części kraju. W trakcie występów będzie można podziwiać m. in. bardzo dynamiczny taniec saltarello, typowy dla Ciociarii, mający prawdopodobnie starożytne korzenie.
kliknij w logo Festiwalu i zobacz więcej informacji na Facebook tego wydarzenia
__________________________________________________________
Polecamy również - Czy powstanie dworzec z drewna w Zakopanem?
