Chodzi o wysokość i czas zrealizowania trasy, a nie nabite na liczniku kilometry. Inaczej też górale (biegacze górscy) przygotowują się przed startem. Wzmacniają cały organizm, bo ważna jest jego wytrzymałość. Nie pracują jednak nad zwiększeniem masy mięśniowej, bo nogi i tak sporo muszą udźwignąć w drodze na szczyt. Poprawiają kondycję, żeby podczas treningu mogli podziwiać widoki, a nie czarne plamy przed oczami. No i sprawiają sobie porządną wyprawkę: buty, które przytrzymują przede wszystkim piętę, pozwalając w ten sposób uniknąć skręceń. Warto też odpowiednio się nawadniać. Już trenowanie podbiegów pozwala zaobserwować, że wzniesienia wyciskają siódme poty z biegacza.
Inaczej podczas biegu na szczyty górskie i z powrotem pracują mięśnie. Szczególnie ważne, żeby przygotować tylną część ud, której używamy szczególnie intensywnie podczas zbiegania na dół. Uwaga biegacza musi być nieustannie wytężona, żeby nie postawić kroku nieostrożnie i nie wylądować na twarzy. Dobrym zabezpieczeniem przed takimi sytuacjami jest lekkie ugięcie kolan – obniża się w ten sposób środek ciężkości. Łatwiej wówczas o kontrolę prędkości, no i w razie wywrotki spadamy z mniejszej wysokości. Ważna uwaga: zawsze warto mieć w kieszeni kilka plastrów i zakładać rękawiczki kolarskie.
